بررسی تأثیر یک جلسه فعالیت هوازی متوسط بر فاکتورهای انعقاد خون در دختران غیرورزشکار جوان

مقدمه: تأثیر فعالیت های هوازی بر سیستم انعقادی خون به عنوان یکی از عوامل خطرزای بیماری عروق کرونری هم چنان مورد بحث است. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر یک جلسه فعالیت هوازی متوسط بر برخی از فاکتورهای انعقاد خون در دختران جوان است. روش کار: مطالعه حاضر با تایید کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی کرمان به شکل مداخله ای روی 11 دختر داوطلب سالم 21 تا 24 سال بدون هیچ نوع فعالیت ورزشی منظم در طی یک سال قبل از شروع پژوهش انجام شد. پروتکل پژوهش 30 دقیقه دویدن با شدت 75-70 درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره بود. از تمامی شرکت کنندگان در مطالعه در سه نوبت (قبل، بلافاصله و 30 دقیقه پس از مداخله) خون گیری به عمل آمد. فاکتورهای انعقادی خون شامل زمان ترومبوپلاستین فعال شده (activated partial thromboplastin time-aptt) و زمان پروترومبین (pt)، فیبرینوژن، فاکتور هشت (viii) و همچنین تعداد پلاکت و متوسط حجم پلاکتی اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر تحلیل شدند. یافته ها: بلافاصله پس از یک جلسه فعالیت هوازی، تعداد پلاکت ها 23 درصد افزایش (001/0=p)، فاکتور هشت 75 درصد افزایش (004/0=p) و زمان ترومبوپلاستین 8 درصد (007/0=p) کاهش داشت. افزایش زمان پروترومبین با تأخیر همراه بود و نیم ساعت پس از فعالیت مشاهده شد (001/0 >p). نتیجه گیری: نتایج نشان داد فعالیت ورزشی حتی با شدت متوسط، برخی از فاکتورهای انعقادی را فعال کرده و باعث ایجاد عوارض بیش تر و طولانی تر شدن زمان برگشت به حالت استراحت می شود. این نتایج در تنظیم شدت تمرینات برای افراد غیر ورزشکار به خصوص در ابتدای دوره تمرینی کمک کننده خواهد بود.